Τρίτη 28 Μαρτίου 2017

Ανακοίνωση: Απολύσεις στην Τράπεζα Αττικής, θα το αποδεχθούμε;

ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΤΤΙΚΗΣ



Η ΜΑΥΡΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
Τα γεγονότα της Παρασκευής με τα απειλητικά τηλεφωνήματα από τη Δ/νση Ανθρωπίνου Δυναμικού σε ένα μεγάλο αριθμό συναδέλφων είναι σε γενικές γραμμές γνωστά. Περαιτέρω ενημέρωση σε ειδικότερες πτυχές της υπόθεσης (ακριβής αριθμός, ονόματα κτλ) θα είναι χρήσιμη μεν αλλά δεν επηρεάζει στο ελάχιστο τη θέση που οφείλουμε να πάρουμε. 
Αν στην περίπτωση του προγράμματος εθελούσιας εξόδου του 2016, η απόφαση για συμμετοχή ή μη καθοριζόταν εν πολλοίς από τα υποκειμενικά κριτήρια του καθενός και οι γενικότερες επισημάνσεις ήταν περισσότερο συμβουλευτικού χαρακτήρα, εδώ τα δεδομένα είναι εντελώς διαφορετικά και η γραμμή που θα ακολουθηθεί θα πρέπει να είναι κοινή και ξεκάθαρη.  Κανείς δεν πρέπει να υποβάλλει παραίτηση αποδεχόμενος τον εκβιασμό και διευκολύνοντας τα σχέδια της διοίκησης. Η μονομερής καταγγελία σύμβασης δε γίνεται με μία απλή απόφαση της διοίκησης, αλλά υπόκειται στις δεσμεύσεις και τους περιορισμούς του άρθρου 28 του Κανονισμού Εργασίας που προβλέπει ρητά τους όρους και τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες μπορεί να γίνει. Η απόλυση δεν πρέπει να γίνει αποδεκτή από κανέναν, η όποια αποζημίωση θα πρέπει να κατατεθεί στο Ταμείο Παρακαταθηκών και στη συνέχεια το Σωματείο οφείλει να ξεκινήσει δικαστικό αγώνα βάσει του Κανονισμού.
Από εκεί και πέρα είναι σαφές ότι το θέμα αφορά ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ κι όχι μόνο τους συγκεκριμένους συναδέλφους. Δεν έχει να κάνει με το αν κάποιος είναι καλός ή κακός στη δουλειά του (για αυτό άλλωστε υπάρχουν θεσμοθετημένες διαδικασίες που στην περίπτωση αυτή καταστρατηγούνται), αλλά πρόκειται για μια μετωπική επίθεση στο σύνολο των εργαζόμενων. Για αυτό και η αντίδραση στην επίθεση αυτή δε θα είναι αποτελεσματική αν γίνει ατομικά και κατά μόνας, αλλά μόνο αν είναι συλλογική.

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ
Η ενέργεια αυτή εντάσσεται στο πλαίσιο της εξαγγελθείσας από τη Διοίκηση «εξυγίανσης» της Τράπεζας και «μείωσης του λειτουργικού κόστους», βάσει μιας λογιστικής προσέγγισης που παρουσιάζεται ως «ουδέτερη» και «αντικειμενική».  Όμως οι αριθμοί δεν είναι ποτέ ουδέτεροι, η σημασία και η χρήση τους έχουν πολιτικό περιεχόμενο που το καθορίζει αυτός που τους χρησιμοποιεί. Το επιχείρημα περί «μείωσης του λειτουργικού κόστους» είναι έωλο, καθώς την ίδια ώρα που συνάδελφοι, μαζικά, έχουν οδηγηθεί βίαια προς την έξοδο τους τελευταίους μήνες, παράλληλα μπαίνουν από το παράθυρο σε καλοπληρωμένες προσωποπαγείς θέσεις αργομισθίας:
Α. Συνταξιούχα περιφερόμενα στελέχη με βασικό (αν όχι μοναδικό) προσόν τη συγγενική τους σχέση με το διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος
Β. Πρώην υπαρχηγός της ΕΛ.ΑΣ., ο οποίος μετά την αποστρατεία του εργάζεται για λογαριασμό αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών. Όπως συνηθίζεται δε με τους υψηλόβαθμους των σωμάτων ασφαλείας, δεν έρχεται μόνος του αλλά πλαισιωμένος από μια κουστωδία από ορντινάντσες.
Πέρα από τις ρουσφετολογικές αυτές προσλήψεις δεν μπορεί να μην ανακαλέσει κάποιος στη μνήμη τις επιλεκτικές αποζημιώσεις αποχώρησης των € 600.000 (τριπλάσιες από το καθορισμένο πλαφόν), με τις οποίες εξασφάλιζαν την τήρηση της ομερτά για όσα έχουν γίνει κατά καιρούς στην πολύπαθη αυτή Τράπεζα.

ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ, ΔΕ ΘΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΕΧΘΡΩΝ ΜΑΣ, ΑΛΛΑ ΤΗ ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ ΜΑΣ
Όλη αυτή η κατάσταση θα είχε αποτραπεί εν τη γενέσει της (για την ακρίβεια δε θα είχε συμβεί καν) αν το συλλογικό μας όργανο λειτουργούσε στοιχειωδώς στην κατεύθυνση της υπεράσπισης των δικαιωμάτων των εργαζομένων που εκπροσωπεί. Όταν όμως ανέκαθεν η πρακτική του ήταν να «βάζει πλάτη» σε όλες τις βλαπτικές για τους εργαζόμενους κινήσεις της –εκάστοτε- εργοδοσίας (απολύσεις, εθελούσιες, μειώσεις κτλ), όταν το συμφέρον του εργοδότη για «μείωση του λειτουργικού κόστους» ιεραρχείται υψηλότερα από τις ζωές των εργαζομένων, είναι λογικό κι επόμενο η σημερινή εργοδοσία να έχει πλέον αποθρασυνθεί. Η στάση της διοίκησης του ΣΥΤΑ μέχρι τώρα ήταν, αρχικά, να δηλώνει έκπληκτη (όπως κάνει πάντοτε όταν υπάρχουν δυσάρεστες εξελίξεις), στη συνέχεια, να προσπαθεί να υποβαθμίσει το γεγονός και, όταν αυτό δεν ήταν πλέον εφικτό, να υποδύεται «αγανάκτηση», επειδή η διοίκηση δεν επιβεβαίωσε τη «βούληση να προστατεύσει την απασχόληση των εργαζομένων της στα πλαίσια των ρυθμίσεων που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα αναδιάρθρωσής της» (η υπογράμμιση δική μας). Δε χρειάζεται και πτυχίο φιλολογίας για να καταλάβει κανείς ότι αυτή η διατύπωση- για την οποία πανηγύριζαν κιόλας- όχι μόνο δε συνιστούσε διασφάλιση των θέσεων εργασίας αλλά στην ουσία προανήγγειλε όσα συμβαίνουν σήμερα.
Την ώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές και μετά από πολλές πιέσεις, συγκαλείται έκτακτη συνεδρίαση του Δ.Σ. του Συλλόγου για το ζήτημα. Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι η τακτική συνεδρίαση αυτού του μήνα έγινε την Παρασκευή 24/3 το πρωί –λίγες ώρες πριν από τα απειλητικά τηλεφωνήματα προς τους συναδέλφους- με μοναδικό θέμα τον οικονομικό απολογισμό του προηγούμενου μήνα (καθώς φαίνεται όλα τα άλλα ζητήματα έχουν λυθεί), ενώ σε ερώτηση της εκπροσώπου μας για κάποιες μεμονωμένες αποχωρήσεις που έχουν ήδη λάβει χώρα εντός του έτους μέχρι σήμερα, η απάντηση του προέδρου ήταν ότι πρόκειται για μια άτυπη συνέχεια του προγράμματος εθελουσίας εξόδου  (μολονότι στην αμέσως προηγούμενη συνεδρίαση ο ίδιος είχε δηλώσει κατηγορηματικά ότι το πρόγραμμα έκλεισε την 31-12-2016).
Έχει επίσης τη σημασία του το γεγονός ότι οι άμεσα ενδιαφερόμενοι δεν έχουν κληθεί να παραστούν στη συνεδρίαση αλλά αντίθετα έχουν κληθεί να προσέλθουν για ενημέρωση στα γραφεία του ΣΥΤΑ στις 2 μ.μ. όταν θα έχει ήδη ληφθεί απόφαση –χωρίς τη συμμετοχή τους- για το ζήτημα που τους αφορά.
Στη συνεδρίαση αυτή, η πρότασή μας θα είναι για απεργιακή κινητοποίηση μέχρι τη ρητή ανάκληση των ενεργειών από τη Διοίκηση σε συνδυασμό με ενεργητικές παρεμβάσεις τόσο εντός (απεργιακές περιφρουρήσεις) όσο και εκτός τράπεζας (ενέργειες για κλαδική κινητοποίηση, απεύθυνση στα ΜΜΕ κτλ). Οτιδήποτε λιγότερο θα είναι απλά αναντίστοιχο της σοβαρότητας του θέματος και θα συνιστά ξεπούλημα των εργαζόμενων.   
Υ.Γ..1. Επειδή το να έχει περάσει κάποιος επί σειρά ετών από κορυφαία θεσμική θέση στο Σύλλογο και τώρα να πρωτοστατεί στις απολύσεις είναι αν μη τι άλλο, προβληματικό, εφόσον επιθυμεί να περισώσει κάτι από την αξιοπρέπειά του υπάρχει πάντα η λύση της παραίτησης από τη θέση που κατέχει σήμερα. Ή μήπως επειδή είναι πολλά τα λεφτά και οι εποχές δύσκολες, τελικά απλώς ψιχαλίζει;
Υ.Γ.2. Μαθαίνουμε ότι ο «ακατανόμαστος» μεγαλοεργολάβος τώρα που αποσύρθηκε από το χώρο των ΜΜΕ έγινε και πάλι ένας ευυπόληπτος επιχειρηματίας κι εξαιρετικός πελάτης, όπως έδειξε και η συνάντηση που πραγματοποιήθηκε σε άριστο κλίμα μεταξύ του επιχειρηματία και του διοικητή της ΤτΕ με τη μεσολάβηση του Δ/ντος Συμβούλου της Τράπεζάς μας. ΄Ή όπως λέγαμε και παλιότερα για την υπόθεση:  «Όπως συμβαίνει στα ξεκαθαρίσματα λογαριασμών κι αφού χυθεί αίμα διαμορφώνονται νέες ισορροπίες, τα αντίπαλα στρατόπεδα μετρούν κέρδη και απώλειες κι ετοιμάζονται για τους επόμενους γύρους. Συμμαχίες, αντιπαλότητες και λυκοφιλίες αναδιαμορφώνονται και κάθε πλευρά προσαρμόζεται στο νέο σκηνικό (… ) το αίμα που θα σφραγίσει τη νέα ισορροπία δυνάμεων είναι αυτό των ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ της Τράπεζας Αττικής».

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

Σάββατο 25 Μαρτίου 2017

Πρόταση Προοπτικής ΕΤΕ: Η Εθνική Τράπεζα κόβει επιδόματα σε συναδέλφους ΑμεΑ!

H ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΟΒΕΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ
 ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ ΣΕ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΑΜΕΑ!

Περισσεύει τελικά η κοινωνική ευαισθησία από τη Διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας. Όσες διαφημίσεις κι αν πληρώνει για την περίφημη “κοινωνική εταιρική ευθύνη”, με κινήσεις δημοσίων σχέσεων και πιέζοντας το προσωπικό να εργάζεται εθελοντικά σε δήθεν φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, η πραγματικότητα τη διαψεύδει καθώς δεν διστάζει να περικόψει μέχρι και επιδόματα σε συναδέλφους με αναπηρία (ΑμεΑ)!
Το επίδομα (σήμερα κωδ. 363) είχε θεσπιστεί πριν από 28 χρόνια, και αφορούσε αρχικά συναδέλφους τυφλούς κι αργότερα και όσους είχαν 67% αναπηρία και άνω. Σήμερα το ποσό αυτό είναι – μόλις - 115 ευρώ μεικτά. Η Διοίκηση προφανώς θεώρησε ότι είναι μεγάλο το κόστος και την επιβαρύνει, οπότε αποφάσισε να το κόψει για αρκετούς εργαζόμενους. Αφού λοιπόν το περιόρισε με νέα πράξη Διοίκησης το 2013 σε όσους έχουν “κινητικά προβλήματα άνω και κάτω άκρων από 67% και άνω”, υποχρέωσε τους προηγούμενους μήνες όλους τους συναδέλφους που υποφέρουν από σοβαρές ασθένειες να εξεταστούν ξανά από το περίφημο ΚΕΠΑ - Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας,  μήπως κάποιος δεν το δικαιούται πλέον. Ο φορέας αυτός είναι γνωστό ότι έχει οδηγίες άνωθεν να πετσοκόβει τα ποσοστά αναπηρίας σε δικαιούχους (συνταξιούχους, ανέργους και άλλες ευπαθείς ομάδες) προκειμένου να χάσουν αντίστοιχα επιδόματα. Τέτοια είναι στην πράξη τα «ουδέτερα δημοσιονομικά μέτρα» που συμφωνούν δανειστές - κράτος για την εξυπηρέτηση του χρέους, από κοντά και οι τράπεζες που πρωτοπορούν σε κοινωνική αναλγησία. Πρόκειται για τεχνητή μεταβολή στα ποσοστά αναπηρίας ώστε να απωλέσουν χιλιάδες δικαιούχοι κι αυτά τα πενιχρά επιδόματα! Έτσι έγινε και με αρκετούς συναδέλφους μας..
Θα έπρεπε τουλάχιστον να ντρέπονται οι Διοικούντες την Εθνική για τη στάση τους αυτή. Την ίδια ώρα που είναι γενναιόδωροι μέχρι πρόκλησης για τη σημερινή εποχή στους μισθούς δεκάδων μεγαλοστελεχών στην Τράπεζα, με πολλούς να λαμβάνουν πάνω από 5.000 ευρώ μηνιαίως συν έξτρα παροχές, όπως αυτοκίνητα και κάρτες, στερούν το συγκεκριμένο επίδομα από ευπαθείς συναδέλφους!
Θα έπρεπε να ντρέπονται και οι συνδικαλιστές της πλειοψηφίας του Συλλόγου, ΔΗΣΥΕ-ΔΑΚΕ-ΔΑΣ. Που υπέγραψαν την κατάπτυστη επιχειρησιακή σύμβαση τον Ιούνιο, την οποία προσπαθούσαν να διαφημίσουν ως φοβερή επιτυχία επικαλούμενοι και τις πρόνοιες για τα ΑΜΕΑ , δηλ. τη μείωση ωραρίου και την αύξηση των ημερών αδείας, κι αυτά υπό προϋποθέσεις (εξέταση της υγειονομικής επιτροπής της ΕΤΕ και εξάντληση πρώτα της κανονικής άδειας). Πουθενά όμως δεν κατοχυρωνόταν, όπως επιμέναμε οι αριστερές παρατάξεις, η χορήγηση του επιδόματος και ιδού τα αποτελέσματα: μείωση των δικαιούχων! Για άλλη μια φορά η ηγεσία του Συλλόγου εκτέθηκε από την εμπιστοσύνη που τρέφει στη Διοίκηση της Τράπεζας λες και είναι συνέταιροι. Τα αποτελέσματα όμως της συναινετικής τους στάσης, που τους έχει κάνει να ξεχάσουν τι θα πει προκήρυξη απεργίας και διεκδικήσεις, τα υφίστανται άλλοι!
Απαιτούμε από τη Διοίκηση να πάρει πίσω αυτήν την άθλια και άδικη απόφαση, που αφορά την πιο ευπαθή ομάδα συναδέλφων μας. Απαιτούμε να αυξηθεί τώρα το επίδομα, να χορηγείται για όσους έχουν οποιαδήποτε αναπηρία από 50% και άνω και να κατοχυρωθεί σε συλλογική σύμβαση. Καλούμε τους εργαζόμενους να μας καταγγείλουν οποιαδήποτε κίνηση της τράπεζας και να ορθώσουν το ανάστημά τους απέναντι στη βάρβαρη επίθεση της εργοδοσίας!
24-3-2017
 6980925499, 6936548328, 6946465296, 6948788704, 19923, 74306, 79836, 83908

Τετάρτη 8 Μαρτίου 2017

Αγωνιστική Πρωτοβουλία στην Πειραιώς: 8 Μάρτη διεθνής μέρα της γυναίκας

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ στην ΠΕΙΡΑΙΩΣ

8 Μάρτη, Διεθνής Μέρα της Γυναίκας, μέρα τιμής, μνήμης μέρα με τη δική της αγωνιστική και αιματοβαμμένη ιστορία, που δεν ανήκει σε όλους. Είναι μέρα των «από κάτω» και σαν τέ­τοια «γιορ­τά­ζε­ται» με απεργίες, δια­δη­λώ­σεις, εκ­δη­λώ­σεις και πο­ρεί­ες σε όλες τις χώρες του κό­σμου.

8 Μάρτη 1857  οι εργάτριες στα υφαντουργεία και τα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης κατεβαίνουν σε απεργία διεκδικώντας μείωση του ωραρίου εργασίας (σε 10 από 16 ώρες), ίσα μεροκάματα με τους άντρες και ανθρώπινες συνθήκες εργασίας. Τόσο η απεργία, όσο και οι μεγάλες μαχητικές διαδηλώσεις αντιμετωπίζονται από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους, με βία και αίμα.

Η 8 Μάρτη καθιερώθηκε το 1910, στη Β’ Διεθνής Συνδιάσκεψη των Σοσιαλιστριών Γυναικών στην Κοπεγχάγη, σαν Διεθνή Μέρα της Γυναίκας μετά από πρόταση της γερμανίδας κομμουνίστριας  Κλάρας Τσέτκιν.

Στις 8 Μάρτη 1912, 23.000 εργάτριες στην κλωστοϋφαντουργία της Νέας Υόρκης απέργησαν και ζήτησαν για μια κόμη φορά 10ωρο, καλύτερες συνθήκες, ίσο μισθό με τους άντρες, κατάργηση της παιδικής εργασίας και δικαίωμα ψήφου. Το σύνθημα «ψωμί και τριαντάφυλλα» κατέκλυσε τους δρόμους της Νέας Υόρκης και η αστυνομία έδωσε, ξανά, ένα άσχημο τέλος.
Στη Ρωσία το 1917, με το ξέσπασμα της επανάστασης του Φλεβάρη (23/2 με το παλιό ημερολόγιο, δηλαδή 8/3), οι γυναίκες της Πετρούπολης απεργούν στις βιοτεχνίες της κλωστοϋφαντουργίας διεκδικώντας «ψωμί και ειρήνη».

Στην Ελλάδα, το 1924 οι καπνεργάτες κατεβαίνουν σε απεργία. Οι συνθήκες εργασίας τους ήταν άσχημες, τα μεροκάματά τους μικρά. Στην απεργία των καπνεργατών της Καβάλας σκοτώθηκε η καπνεργάτρια Μαρία Χουσιάδου.
Το 1926 στην απεργία στο εργοστάσιο «Παπαστράτος» στο Αγρίνιο, στην ομάδα των εργατών που περιφρουρούν την απεργία και τις συγκεντρώσεις συμμετείχε και η εργάτρια Βασιλική Γεωργαντζέλη, μητέρα 2 παιδιών και 6 μηνών έγκυος. Σκοτώθηκε στις 8 Αυγούστου 1926, κατά τη διάρκεια πορείας των απεργών, από τα πυρά της αστυνομίας.
Κομβικά βήματα για τη θέση της γυναίκας και τη γυναικεία χειραφέτηση έγιναν στη διάρκεια της Αντίστασης. Στο ιστορικό Ψήφισμα των Κορυσχάδων κατοχυρώνεται, πρώτη φορά στην ελληνική πολιτική ιστορία, «ισότητα πολιτικών και αστικών δικαιωμάτων ανδρών και γυναικών».

Σήμερα, στην Ελλάδα των μνημονίων της φυλακής της Ε.Ε και του ΔΝΤ οι γυναίκες καταλαμβάνουν μεγαλύτερο μερίδιο στην ανεργία, στις απολύσεις, στις ελαστικές σχέσεις εργασίας, στις μειώσεις μισθών στην εργοδοτική τρομοκρατία, στη σεξουαλική παρενόχληση στους χώρους εργασίας.
Οι γυναίκες είναι αυτές που σήμερα βιώνουν εντονότερα τη συρρίκνωση των εργασιακών, συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων.
Οι γυναίκες επωμίζονται κατά κύριο λόγο την κατάρρευση  των κοινωνικών υπηρεσιών πρόνοιας και παιδείας.

Συγχρόνως όμως οι γυναίκες σήμερα στην Ελλάδα παλεύουν και συμμετέχουν στους εργατικούς αγώνες, οι εργάτριες της ΣΚΟΤ, οι καθαρίστριες στα νοσοκομεία και στα λεωφορεία, δεν το βάζουν κάτω δείχνουν το δρόμο μαζί με τις γυναίκες πρόσφυγες που πρωτοστατούν στους αγώνες για ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης , δικαιώματα και ελευθερίες.

Οι γυναίκες δεν γιορτάζουν, αγωνίζονται και διεκδικούν

Πιάνουμε το νήμα, την κλωστή των αγώνων, που ξεκινά αιώνες πριν, και φτάνει σήμερα στην Τουρκία, στο Κομπάνι, στην Πολωνία, στην Ιταλία, στην Λατινική Αμερική, στις ΗΠΑ.  Μαζί με τους άνδρες να βρεθούμε στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την ειρήνη, το δικαίωμα στη δουλειά, στη μόρφωση, στη ζωή, για μια κοινωνία της εργατικής χειραφέτησης και της κοινωνικής απελευθέρωσης, των ίσων δικαιωμάτων αντρών και γυναικών.

Τετάρτη 8 Μάρτη Διεθνής ημέρα της γυναίκας!

Συμμετέχουμε στις κατά τόπους πορείες και εκδηλώσεις.
Στην Αθήνα συγκέντρωση πλ. Κλαυθμώνος, ώρα 19:00 και πορεία προς τη Βουλή
Στην Θεσσαλονίκη συγκέντρωση στο Άγαλμα Βενιζέλου στις 18:00
 

http://www.apeate.gr/
 

Τετάρτη 1 Μαρτίου 2017

Ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας Εργαζομένων Τράπεζας Αττικής για την επιχειρησιακή


ΜΕΙΩΣΕΙΣ ΜΙΣΘΩΝ: Η ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΜΑΣ ΖΩΗΣ
Αυτή τη φορά θα πρέπει να ξεκινήσουμε συγχαίροντας τη Διοίκηση… Σπεύδοντας να πιστώσει τους λογαριασμούς μας με την προκαταβολή μισθού το βράδυ της Παρασκευής, αφενός, συνέβαλε στο να περάσουμε ένα… ωραιότατο εορταστικό τριήμερο και, αφετέρου, μας απάλλαξε από ατελείωτες ώρες υπολογισμών με πίνακες, μισθοδοσίες και αριθμομηχανές. Σε κάθε περίπτωση, αυτή η σαρακοστή απέκτησε νόημα, εγκαινιάζοντας μια περίοδο με τις απολαβές μας λεηλατημένες και τις συνθήκες της καθημερινότητάς μας να επιδεινώνονται δραματικά.
Η εισβολή της νέας πραγματικότητας στις ζωές μας ήταν σαρωτική. Το Σάββατο, τα τηλέφωνα και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πήραν φωτιά. Η προκαταβολή που είδαμε στους λογαριασμούς μας ήταν πετσοκομμένη σχεδόν κατά το μισό (κάποιοι μάλιστα βρέθηκαν να αναρωτιούνται πώς θα περάσουν ένα δεκαπενθήμερο με 250€…). Το σοκ που βίωσε ο καθένας από μας βλέποντας να αποκρυσταλλώνεται στο δικό του εισόδημα η νέα επιχειρησιακή σύμβαση ήταν μεγάλο. Άλλο να περιμένεις γενικά μειώσεις κι άλλο να τις βλέπεις να επηρεάζουν τη ζωή σου, την προσωπική και οικογενειακή σου κατάσταση.
Χρειάστηκε να φτάσουμε στην Τρίτη για να ενημερωθούμε στοιχειωδώς από τη Διοίκηση. Τώρα περιμένουμε όλοι με αγωνία την εκκαθάριση (να δούμε κι αυτή την περιβόητη εξομάλυνση… Παρεμπιπτόντως, εκκρεμούν κι οι αναδρομικές περικοπές του Γενάρη-Φλεβάρη …). Όμως ήδη η γενική εικόνα για το εγγύς μέλλον μας έχει αποκαλυφθεί. Πιθανότατα όλοι μας, ενώ μεν την αναμέναμε, ταυτόχρονα προσπαθούσαμε όλο αυτό τον καιρό να την παραβλέψουμε, να την απωθήσουμε ή να την αποδεχτούμε ως άλλη μια πρόσκαιρη δυσκολία που με κάποιο τρόπο θα την ξεπεράσουμε και δη σχετικά αναίμακτα. Μια τέτοια βίαιη μεταβολή ωστόσο δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για ευοίωνες προσδοκίες. Οι αντικειμενικές συνθήκες είναι εδώ για να μας θυμίζουν την υποβάθμιση των συνθηκών της ζωής μας.
Το μεγάλο ποσό που λείπει πια από τη μισθοδοσία μας κάλυπτε για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων αποκλειστικά ανελαστικές δαπάνες. Κι αν παλιότερα, παράλληλα με τις μειώσεις προωθούνταν και ορισμένα αντισταθμιστικά ημίμετρα/ασπιρίνες (π.χ. ρυθμίσεις δανείων) ώστε τουλάχιστον να εξακολουθούν να καλύπτονται κάποιες βασικές ανάγκες, τώρα πια ούτε αυτό δε γίνεται. Οι μισθοί μας μειώθηκαν «μεσοσταθμικά κατά 17,74%», αλλά το κόστος ενοικίων, διδάκτρων, τροφίμων, φαρμάκων δε θα μειωθεί ανάλογα. Θα παραμένει σταθερό (αν δεν αυξηθεί κιόλας…). Βρισκόμαστε πλέον αντιμέτωποι με μια σαρωτική αλλαγή της καθημερινότητάς μας, αυτού που κάποιοι αποκαλούν «κοινωνικό μας στάτους»… Μένει τώρα σε μας, να ανακαλύψουμε τρόπους για να συνεχίσουμε να καλύπτουμε τις ανάγκες μιας σκληρής καθημερινότητας με πολύ λιγότερα χρήματα.

ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΑΣ…
Γιατί όμως όλα αυτά; Δε θα σταθούμε καν στα όσα ισχυρίζεται το προεδρείο του ΣΥΤΑ. Ούτως ή άλλως, δε λέει τίποτα διαφορετικό από τη Διοίκηση της Τράπεζας. Κινδυνολογεί βέβαια περισσότερο, για να μας πείσει για την ορθότητα της επιλογής του, κρούει τον κώδωνα για «ατυχήματα», μπας και μας κάνει να δεχθούμε τη σαρωτική μείωση των μισθών μας περίπου σαν νίκη και να μην αναλωνόμαστε σε «γκρίνια», όπως χαρακτηρίζει τη δίκαιη αγανάκτηση που νιώθουμε.
Η Διοίκηση της Τράπεζας λοιπόν, στη χθεσινή επιστολή της, επισημαίνει ότι οι μειώσεις έγιναν για την «περαιτέρω ανάπτυξή της και ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας» της Τράπεζας. Δε μιλάει για «αυθυπαρξία» της Τράπεζας, θα ήταν γελοίο άλλωστε να ισχυριστεί ότι η Αττικής κινδυνεύει από τους εργαζόμενούς της. Ούτε η κριτική τους, ούτε ενδεχόμενες κινητοποιήσεις τους δε θα προκαλούσαν «αρνητική δημοσιότητα» σε μια Τράπεζα που βρίσκεται στο στόχαστρο ενός άγριου πολέμου συμφερόντων. Αυτήν αντίθετα την προκάλεσε και πάλι η Διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδος που πριν από λίγες ημέρες έβγαλε, για μια ακόμη φορά, μέσω επιλεκτικών διαρροών, την Αττικής στη σέντρα ανακυκλώνοντας το σίριαλ του Σεπτέμβρη. Κι όλα αυτά μόνο και μόνο για να προκαλέσει αντιπερισπασμό σε δημοσιεύματα που κατήγγειλαν τις ευθύνες της για τη διαφυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό κατά τη διάρκεια των capital control (δηλαδή, για πολύ πιο σοβαρές και με σημαντικότερες συνέπειες παραβιάσεις από αυτές για τις οποίες κατηγορήθηκαν και απολύθηκαν κάποιοι συνάδελφοί μας). Εμείς οι «καλοπληρωμένοι» και «όχι αρκετά αποδοτικοί» εργαζόμενοι θα κληθούμε και πάλι να αντιμετωπίσουμε τα απόνερα από το «ρεπορτάζ» του Βήματος. Αποδεικνύεται λοιπόν περίτρανα ότι δεν είναι οι εργαζόμενοι το πρόβλημα. Κι αν κάποιος θέλει πραγματικά να υπερασπιστεί την «αυθυπαρξία» της Τράπεζας θα πρέπει να αναμετρηθεί με συγκεκριμένους παράγοντες (όπως π.χ. τον κ. Στουρνάρα), αντί να αναλώνεται σε αβρότητες και φιλοφρονήσεις μαζί του...
Όπως λοιπόν ευθαρσώς λέει η Διοίκηση, η μείωση των μισθών μας έγινε «για να αναπτυχθεί περαιτέρω» η Τράπεζα, με την ανάπτυξή της φυσικά να περνάει πάνω από τα δικές μας πλάτες. Μπορεί ενδεχομένως κάποιοι λίγοι να χαίρονται που «παραχώρησαν» ένα μέρος του μισθού τους για τον ευγενή αυτό σκοπό ή να πιστεύουν πραγματικά ότι στο μέλλον «μόνο κερδισμένοι θα βγουν». Είναι αμφίβολο όμως αν αυτό μπορεί κανείς να το πει στο σύντροφό του, τα παιδιά του ή τους γονείς του για να τους εξηγήσει γιατί πια τα πράγματα στο σπίτι τους δεν θα είναι ποτέ πια τα ίδια…
Μένει βέβαια ένα ερώτημα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε, όταν οι δικοί μας θα μας ρωτήσουν τι κάναμε για να υπερασπίσουμε τους μισθούς μας, την ποιότητα ζωής μας, τη δυνατότητά μας να καλύπτουμε ικανοποιητικά τις ανάγκες μας, τι μάχη τέλος πάντων δώσαμε πριν χάσουμε όσα χάσαμε. Θα πρέπει λοιπόν να εξηγήσουμε ότι ο Σύλλογός μας αποφάσισε, πλειοψηφικά, σε μια ΓΣ, να αποδεχθεί μια «επιστημονικά και τεχνοκρατικά» τεκμηριωμένη πρόταση του προεδρείου του που μίλαγε… γενικά κι αόριστα για μειώσεις, υποσχόμενο, εξίσου γενικά κι αόριστα «κάτι καλύτερο» από το 25% που αρχικά ζήταγε η Διοίκηση. Και να επιμένει ότι δε χρειάζεται ούτε να κινητοποιηθούμε, ούτε να απεργήσουμε, ούτε να φωνάξουμε, ούτε να διεκδικήσουμε. Αποκλείοντας οποιαδήποτε σχετική πρόταση μετά βδελυγμίας, με τρόπο σκαιό, σαν «επαναστατική γυμναστική»… Ε, μάλλον ήρθε η ώρα να απολογηθούν κάποιοι απέναντί μας, τώρα που τα εκπληκτικά αποτελέσματα της διαπραγμάτευσης που έκαναν τα βιώνουμε όλοι μας. Και να παραδεχθούν επιτέλους ότι το να αντιμετωπίζεις την εργοδοσία έχοντας παραιτηθεί από τα βασικά σου όπλα είναι σαν ένας πυγμάχος να ανεβαίνει στο ρινγκ με τα χέρια δεμένα πισθάγκωνα, με ένα και μόνο ερώτημα στο κεφάλι του: πόσο ξύλο θα φάει.
Μειώθηκε λοιπόν το «μισθολογικό  κόστος». Μόνο που οι εργαζόμενοι δεν είναι «λειτουργικά έξοδα», σαν το νερό και το ρεύμα. Δεν είναι ντουβάρια, ούτε υπολογιστές. Είναι άνθρωποι με ανάγκες και υποχρεώσεις. Τις οποίες πια αδυνατούν να καλύψουν. Οι εργαζόμενοι δεν είναι ούτε απλά ένας «μηχανισμός εφαρμογής των στρατηγικών επιλογών και της αποτελεσματικής επιχειρησιακής λειτουργίας», όπως λέει η Διοίκηση. Η λειτουργία και η ύπαρξη της Τράπεζας είναι προϊόν της δικής μας εργασίας (ακόμα και όταν οι υπόλοιποι επικουρικοί συντελεστές παραγωγής δε λειτουργούν, όπως στην περίοδο της κατάρρευσης του μηχανογραφικού συστήματος).

«ΑΤΕΝΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΕ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ»…
Ο πρόεδρος του ΣΥΤΑ βλέπει εργαζόμενους που ατενίζουν το μέλλον με σιγουριά κι αισιοδοξία κι απαιτεί την ευγνωμοσύνη μας και βέβαια δεν μπορούμε να του στερήσουμε αυτό το δικαίωμα. Όπως άλλωστε κι ο παλιός του γνώριμος (άλλος ένας υπερασπιστής των συμφερόντων μας…) υφυπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων που όταν κυκλοφορεί στο δρόμο πνίγεται στις αγκαλιές του κόσμου ενώ οι ελευθεροεπαγγελματίες του ζητούν να βάλει κι άλλες εισφορές…
Μπορεί ακόμα να επιχαίρει για τις περιορισμένες μειώσεις της προηγούμενης ΕΣΣΕ, αποφεύγοντας ωστόσο επιμελώς να αναφέρει ότι αυτές ήρθαν σωρευτικά στις οριζόντιες μειώσεις της τάξης του 9,5% που επιβλήθηκαν με την κλαδική σύμβαση της ίδιας περιόδου. Τότε τη «βρώμικη δουλειά» την είχε φέρει σε πέρας η ηγεσία της ΟΤΟΕ, τώρα την ανέλαβε ο ίδιος.
Εμείς όμως πρέπει να δούμε πώς φθάσαμε ως εδώ προκειμένου να αποφύγουμε να επαναλάβουμε τα ίδια λάθη στο μέλλον. Επειδή η νέα επιχειρησιακή σύμβαση μολονότι θέτει  ένα ασφυκτικό πλαίσιο για την επόμενη τριετία, δεν πρόκειται να είναι το τέλος της διαδρομής, πόσο μάλλον η «βάση να εκκινήσουμε και πάλι … για νέους νικηφόρους συνδικαλιστικούς αγώνες». Δεν αποτελεί παρά ένα σημείο με απότομη κλίση σε μια διαρκώς συνεχιζόμενη καθοδική πορεία. Τα ακόμα χειρότερα έπονται εκτός αν μπορέσουμε να τα αποτρέψουμε προβάλλοντας αποτελεσματικές αντιστάσεις και σίγουρα όχι αναθέτοντας εν λευκώ, σε πνεύμα τυφλής εμπιστοσύνης τις διαπραγματεύσεις για τη δική μας ζωή σ’ αυτούς που μας έφτασαν ως εδώ.

Description: clip_image001

Ανακοίνωση της Πρότασης Προοπτικής ΕΤΕ για την παραβίαση του κανονισμού εργασίας από την ΕΤΕ


ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ
Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση Εργαζομένων Εθνικής

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΝΟΜΕΙ Η ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ!
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ΤΟΝ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ!

Εξακολουθεί να είναι παράνομη η Διοίκηση της ΕΤΕ, μην εφαρμόζοντας τον κανονισμό εργασίας εδώ και πάνω από 3 χρόνια. Η υποχρέωσή της με βάση τα σημερινά ισχύοντα να εντάξει στους κανονισμούς εξειδικευμένου προσωπικού όσους συναδέλφους από πρ. Probank – Fbb, Εθνοντάτα, εργάζονται σε εξειδικευμένες θέσεις (αλλά και όσους συναδέλφους μετακινήθηκαν σε αυτές από άλλες διευθύνσεις της ΕΤΕ), είναι αναμφισβήτητη και επιτέλους πρέπει να γίνει πράξη!
Γι αυτό άλλωστε, και δικαιώθηκαν στην Επιθεώρηση Εργασίας συνάδελφοι από πρ. Εθνοντάτα που προσέφυγαν για το αυτονόητο δικαίωμά τους για ίση αμοιβή για ίση εργασία και επιδικάστηκε η υποχρέωση της ΕΤΕ να τους καταβάλει αναδρομικά δεδουλευμένα για το επίδομα εξειδικευμένης εργασίας από τον Απρίλιο του 2015, οπότε και εντάχτηκαν στον κανονισμό εργασίας. Οι συνάδελφοι παράλληλα με τον απεργιακό αγώνα αντιτάχθηκαν στο φόβο και στη λογική «να περιμένουμε εσαεί» και διεκδίκησαν και νομικά τα δικαιώματά τους, ενώ και μετά τη δικαίωσή τους, υπάρχουν καταγγελίες ότι άλλοι συνάδελφοι αποτρέπονται από το να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους.
Δεν μπορούμε άλλο να ανεχτούμε την παραβίαση των κανονισμών και την κατά περίπτωση εφαρμογή τους από την Τράπεζα, όπως και όποτε θέλουν οι διοικούντες. Οι συνάδελφοι έχουν χάσει επιδόματα ετών που τα δικαιούνται πέραν πάσης αμφισβήτησης. Οι μεθοδεύσεις, εδώ και πάνω από 2 χρόνια, της Διοίκησης, προκειμένου να καθυστερήσουν οι εντάξεις αλλά και να αλλάξουν προς το χειρότερο οι επιμέρους κανονισμοί, απαντήθηκαν το προηγούμενο διάστημα και στην πράξη με τις απεργίες και τις συνελεύσεις που κάλεσε ο Σύλλογος εργαζομένων πρ. Εθνοντάτα, στις οποίες συμμετείχαν και πολλά μέλη του ΣΥΕΤΕ.
Οι ευθύνες της πλειοψηφίας του ΣΥΕΤΕ είναι παραπάνω από τεράστιες εδώ και πάνω από 2 χρόνια, καθώς ΔΗΣΥΕ-ΔΑΚΕ-ΔΑΣ βάζουν πλάτη στα σχέδια της Διοίκησης, αναμένοντας ως θεατές τις αποφάσεις που θα μας ανακοινωθούν από τις συνεδριάσεις της επιτροπής, όπου συμμετέχουν σα μαριονέτες και μην αντιδρώντας στην παρανομία της Διοίκησης. Έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια ομόφωνες αποφάσεις του ΔΣ του ΣΥΕΤΕ για απεργία στο Γέρακα, αγνόησαν τις αντιδράσεις των συναδέλφων και τις αποφάσεις γενικών συνελεύσεων των εργαζομένων στην Επιχειρηματική Ανάλυση και αρνήθηκαν να προκηρύξουν απεργία μαζί με το Σύλλογο Εθνοντάτα. Ξέχασαν κόκκινες γραμμές και συμφώνησαν στις ποσοστώσεις και στην αλλαγή των κανονισμών προς το χειρότερο.  Μήπως η μη εκλογή νέας ΕΑΚ Πληροφορικής και η αδράνεια της υπάρχουσας εδώ και 1,5 χρόνο βολεύει το Σύλλογο; Συνάδελφοι απευθύνονται προς το ΣΥΕΤΕ για την αναμενόμενη χειροτέρευση της θέσης τους αν και όποτε ισχύσει ο νέος κανονισμός, και συναντούν πλήρη αδιαφορία.
Όλα αυτά βολεύουν τη Διοίκηση, που σχεδιάζει τη μείωση του εργατικού κόστους και τη διάλυση των κανονισμών, ώστε να γίνεται πάρτι εταιρειών και ελαστικών εργασιακών σχέσεων. Μας κάνει εντύπωση δε η στάση ισορροπιών και αναμονής που τηρεί εδώ και λίγο καιρό ο Σύλλογος πρ. Εθνοντάτα, που εξέδωσε μια περίεργη ανακοίνωση κατά των συναδέλφων που προσέφυγαν στην επιθεώρηση στοχοποιώντας τους και δίνοντας έτσι επιχειρήματα στις εργοδοτικές παρατάξεις του ΣΥΕΤΕ και τη Διοίκηση.
Η κίνησή μας, όλο αυτό το διάστημα, ήταν σταθερή στη στήριξη των συναδέλφων και στην αγωνιστική διεκδίκηση κι έχουμε δικαιωθεί από τις εξελίξεις. Δεν συναινούμε στην ισοπέδωση προς τα κάτω, για να έχει φθηνούς εργαζόμενους η εργοδοσία. Απαιτούμε εδώ και τώρα να ενταχθούν οι συνάδελφοι στους ισχύοντες κανονισμούς εξειδικ. προσωπικού. Να καταβληθούν αναδρομικά τα δεδουλευμένα, αλλιώς να πληρώσει πρόστιμα η Τράπεζα. Όχι σε εργαζόμενους πολλών ταχυτήτων. Είμαστε στο πλευρό των συναδέλφων που διεκδικούν τα δικαιώματά τους, καλούμε όλους τους εργαζόμενους να οργανωθούν και να παλέψουν, με νέα Γ. Συνέλευση, εκλογή ΕΑΚ και αγωνιστικές κινητοποιήσεις.
01-03-2017
 6980925499, 6936548328, 6946465296, 6948788704, 19923, 74306, 79836, 83908

Όλοι στην εργατική διαδήλωση Πέμπτη 2/3, Προπύλαια, 6.00

ΟΧΙ στα νέα μέτρα, το 4ο μνημόνιο, την κοινωνική βαρβαρότητα που επιβάλλουν κυβέρνηση-Ε.Ε.-ΔΝΤ-κεφάλαιο!

Έξω η τρόικα

 Ο λαός οργανωμένος να βγει στο προσκήνιο

Συλλαλητήριο Πέμπτη 2 Μάρτη, 6μμ, Προπύλαια


Σημείο συνάντησης τραπεζουπαλλήλων Eurobank πλ. Κοραή 6.00

Σε μια ακόμα κακόγουστη παράσταση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ με τους δανειστές, οι κόκκινες γραμμές κατέρρευσαν ξανά και ο «έντιμος συμβιβασμός» προμηνύει νέα δυσβάστακτα μέτρα για τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους άνεργους και τη νεολαία. Η τρόικα καταφτάνει πάλι στην Αθήνα προκειμένου να συγκεκριμενοποιήσει την συμφωνία της 20ης Φλεβάρη που δεν αποτελεί μόνο έναν νέο γύρο μέτρων, αλλά και την επίσημη θεσμοθέτηση ενός καθεστώτος διαρκούς ευρωμνημονίου. Εξάλλου αυτό απαιτούν σύσσωμοι ο ΣΕΒ, τα ΜΜΕ και όλα τα κόμματα που ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο προκειμένου «να κλείσει τώρα η αξιολό­γηση».

Η συμφωνία έχει την πλήρη έγκριση όχι μόνο της ΕΕ, αλλά και του ΔΝΤ, όπως και των ΗΠΑ, καταδεικνύοντας το γεγονός πως οι όποιες διαφορές ΕΕ-ΔΝΤ, έχουν έναν κοινό παρονομαστή που δεν είναι άλλος από τα νέα σφαγιαστικά μέτρα και τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις, που έρχονται να προστεθούν σε όσα ήδη ασήκωτα βιώνει η εργατική τάξη και ο λαός.

Η Κυβέρνηση μέσα από έναν κυκεώνα δηλώσεων κάνει λόγο για επιτυχία προκειμένου να ενισχύσει το κλίμα αμηχανίας και αναμονής. Ωστόσο η συμφωνία του eurogroup προβλέπει την πρωτοφανή πρακτική προνομοθέτησης μέτρων για μετά το 2018, αιματηρά πρωτογενή πλεονάσμα­τα 3,5%, νέους φόρους ακόμα και για τους ανέργους, νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων, ιδιωτικοποιήσεις, ομαδικές απολύσεις και άλλα βάρβαρα μέτρα, που θα «εξειδικευτούν» από τα τεχνικά κλιμάκια, για την επιστροφή των οποίων «πάλεψε» η κυβέρνηση!

Το μεγάλο ζητούμενο τώρα είναι να βγει στο προσκήνιο το εργατικό, λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα, διεκδικώντας τα δικαιώματα του κόσμου της εργασίας, για την ανατροπή της επίθεσης κυβέρνησης, ΕΕ, ΔΝΤ και κεφαλαίου.

Πρώτος σταθμός είναι το πανεργατικό παλλαϊκό συλλαλητήριο στην Αθήνα την Πέμπτη 2 Μάρτη στις 6 μμ στα Προπύλαια. Την συμμετοχή τους έχουν ήδη δηλώσει μια σειρά σωματείων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, εργατικές λέσχες, ο Συντονισμός Συλλογικοτήτων Αττικής, άλλες αγωνιστικές συλλογικότητες. Το απόγευμα της ίδιας μέρας θα πραγματοποιηθεί αντίστοιχο συλλαλητήριο στην Θεσσαλονίκη (Άγαλμα Βενιζέλου, 6μμ) από το Συντονισμό Συλλογικοτήτων Θεσσαλονίκης.

o        Καλούμε τους εργαζόμενους και τα σωματεία τους, κάθε αγωνιστική συλλογικότητα, να συμμετάσχουν στο συλλαλητήριο της 2 Μάρτη, για να ξεπεραστεί και έμπρακτα η αδράνεια. Να γυρίσουν την πλάτη στις δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητι­κού συνδικαλισμού, που πραγματοποιεί συναντήσεις με …το ΔΝΤ, όπως η ΓΣΕΕ πριν μερικές μέρες.

o        Καλούμε τα σωματεία, τις αγωνιστικές συλλογικότητες, τους ταξικούς συνδικαλιστές να μετατρέψουν την Τρίτη 28 Φλεβάρη σε μέρα πανεξόρμησης και προπαγάνδισης του συλλαλητηρίου στους χώρους δουλειάς, στο κέντρο της Αθήνας αλλά και στις γειτονιές.

o        Θέτουμε την ανάγκη της οργάνωση 24ωρη Γενικής Απεργίας μέσα στο Μάρτη για να μην περάσει η 2η αξιολόγηση και τα νέα αντιλαϊκά μέτρα.

o        Στηρίζουμε τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις και αντιστάσεις σε διάφο­ρους χώρους δουλειάς και κλάδους. Τις καθαρίστρι­ες του ΕΜΠ με τις 48ωρες απεργίες, τις εργάτριες και τους εργάτες στο ερ­γοστάσιο της Σκοτ, τις απεργίες σε Μετρό- ΗΣΑΠ-Τραμ, τις απεργίες των υγειονομικών και των εργαζόμενων στα ασφαλιστικά ταμεία. Τους αγώνες των συμβασιούχων των δήμων, τις κινητοποιήσεις των μπλοκάκηδων και των αυτοαπασχολούμενων, το κίνημα ενάντια στους πλειστηριασμούς κλπ. Η πρωτοβουλία πρωτοβάθμιων σωματείων θα συμβάλλει ώστε οι διάσπαρτοι αγώνες να συντονιστούν και να ενωθούν με τους αγώνες για την ανατροπή της κλιμακούμενης επίθεσης κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ-εργο­δοσίας.