Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2016

Ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας Εργαζομένων Τράπεζας Αττικής για την εθελουσία

«Και να θυμάσαι:
Αν εθελούσια δε γονατίσεις,
ούτε νεκρό δεν μπορούν να σε γονατίσουν»

Η ανακοίνωση των όρων του προγράμματος εθελούσιας εξόδου αποτέλεσε αναμφίβολα μια ψυχρολουσία για όσους συναδέλφους προσδοκούσαν ένα μεγάλο «πακέτο». Το γεγονός ότι αντίστοιχα προγράμματα του μακρινού πλέον παρελθόντος αφορούσαν κατά βάση εργαζόμενους με θεμελιωμένα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, είχε δημιουργήσει μια παραπλανητική αίσθηση ότι η εθελούσια είναι κάτι ευνοϊκό για το οποίο θα πρέπει να αδημονούμε.
Η αλήθεια είναι ότι, σ’ αυτές τις περιπτώσεις, η εθελούσια ήταν απλώς σχετικά ανώδυνη. Δεν ήταν ποτέ χρυσή ευκαιρία. Η σημερινή συγκυρία όμως είναι εντελώς διαφορετική και δεν αφήνει πολλά περιθώρια για αυταπάτες. Είναι ξεκάθαρο πως πλέον δε μιλάμε για μια «γέφυρα προς τη σύνταξη» αλλά για μια «γέφυρα προς την ανεργία».
Σε ό,τι μας αφορά, δεν μπορούμε να πούμε ότι εκπλαγήκαμε κιόλας. H Διοίκηση της Τράπεζας προχωρά στο πρόγραμμα εθελούσιας προκειμένου να περικόψει το «μισθολογικό κόστος» για πολύ συγκεκριμένους και απολύτως δικούς της λόγους. Το «μισθολογικό κόστος» στη διάλεκτο της εργοδοσίας είμαστε εμείς (όταν είναι να πληρωθούμε, γιατί όταν δουλεύουμε απλήρωτες υπερωρίες ή και Σαββατοκύριακα είμαστε «κοινωνικοί εταίροι»…), άρα εξ ορισμού η εθελούσια δεν μπορεί να είναι προς όφελός μας.
Στο πλαίσιο αυτό και παρά το γεγονός ότι η τελική απόφαση για συμμετοχή ή όχι στο πρόγραμμα εθελούσιας είναι καθαρά προσωπική, υπάρχουν κάποια βασικά δεδομένα που δε γίνεται να αγνοηθούν.
Για το σύνολο των εργαζομένων:
  • Οι εθελούσιες και η παύση καταβολής των ασφαλιστικών εισφορών πλήττουν τα ήδη ρημαγμένα ασφαλιστικά μας ταμεία.
  • Η αποχώρηση ενός σημαντικού αριθμού εργαζομένων θα καταστήσει κατά πολύ δυσμενέστερη την εργασιακή καθημερινότητα αυτών που θα παραμείνουν.
  • Η –όποια, μερική πάντα- αναπλήρωση των κενών που θα προκύψουν θα γίνει με επέκταση των δουλεμπορικών («ελαστικών» όπως λένε πιο κομψά οι τεχνοκράτες) μορφών απασχόλησης.
Για εκείνους που σκέφτονται να αποχωρήσουν:
  • Δεδομένου ότι η πρόσφατη αντιασφαλιστική ανατροπή των Κατρούγκαλου-Πετρόπουλου δεν πρόκειται να είναι η τελευταία (όπως δεν ήταν και καμία από όλες τις προηγούμενες που κάθε φορά «έλυναν το ασφαλιστικό μια για πάντα»), εάν κάποιος αποφασίσει να αποχωρήσει χωρίς να έχει κατοχυρώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα, η θέση του είναι ιδιαίτερα επισφαλής απέναντι σε ενδεχόμενες νέες ρυθμίσεις που θα τον εντάξουν σε διαφορετικά ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης.
  • Κανένας συνάδελφος δεν πρέπει να κοινοποιεί το ενδιαφέρον του για αποχώρηση αν δεν είναι αποφασισμένος να φύγει, διότι αυτομάτως καταγράφεται στους υπό αποχώρηση και ενδεχομένως να του ασκηθούν πιέσεις σε δεύτερο στάδιο.
«ΕΓΩ ΚΙ Η ΕΘΕΛΟΥΣΙΑ» Ή «ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ»;
Η στάση της ηγεσίας του ΣΥΤΑ απέναντι στα γεγονότα ήταν η απολύτως αναμενόμενη. Μας είχε προϊδεάσει άλλωστε με την ανακοίνωση Νο 100/03-10-2016:
Εθελούσια έξοδος και Επιχειρησιακή Συλλογική Σύμβαση Εργασίας […] αποτελούν κατά σειρά δύο άλλα πεδία που η Τράπεζα και οι κοινωνικοί εταίροι πρέπει να κινηθούν […] ώστε και η επιχείρηση να στηριχθεί, και οι μέτοχοι και οι πελάτες να ωφεληθούνε, αλλά και οι εργαζόμενοι να μην νοιώσουν εκδιωχθέντες ή ξένοι στην οικογένειά τους.
Πέρα από το ότι στο παραπάνω απόσπασμα οι εργαζόμενοι μπαίνουν, για μια ακόμα φορά, σε τελευταία μοίρα από το ίδιο το σωματείο που υποτίθεται ότι τους εκπροσωπεί, αυτό που ενοχλεί περισσότερο είναι η ουσία αυτής της δήλωσης: Αποπνέει ηττοπάθεια και μοιρολατρία, με τους εργαζόμενους σε ρόλο ικέτη να εκλιπαρούν για μια ήπια μεταχείριση. Κάτι ανάλογο με το  να ζητάς από ένα βιαστή να δείξει λίγη τρυφερότητα.
Το γλυκό ήρθε κι έδεσε με την ανακοίνωση Νο 102/17-10-2016 σύμφωνα με την οποία:
Χαιρετίζουμε την εξαγγελία, καθότι αποτελεί αφενός δικαίωμα επιστροφής μέρους της υπεραξίας που κάθε εργαζόμενος παρήγαγε αφετέρου υποχρέωση προσφοράς της εργοδοσίας επιπρόσθετων των συμβατικών ανταμοιβών προς αυτόν για το συν τω χρόνω επιτελεσθέν έργο του
Σύμφωνα με ένα χαοτικό σκεπτικό που αδυνατούμε να παρακολουθήσουμε, η αποζημίωση της εθελούσιας συνιστά ανάκτηση της κλεμμένης υπεραξίας από την πλευρά των εργαζόμενων… Μήπως μας οδηγεί κι ένα βήμα πιο κοντά στο σοσιαλισμό; Γνωρίζουμε ότι οι αρχισυνδικαλιστές μας δεν είναι δα και τίποτα επιστήμονες, όπως μανιωδώς επιμένουν να αυτοπροβάλλονται, αυτές οι ασυναρτησίες όμως δεν είναι προϊόν γνωστικής  ανεπάρκειας. Είναι η αμήχανη προσπάθεια εξωραϊσμού μιας επιθετικής πρακτικής της εργοδοσίας για την οποία ήταν εξαρχής δεδομένο ότι δεν επρόκειτο να φέρουν το παραμικρό πρόσκομμα.
Η διοίκηση του ΣΥΤΑ δε διαπραγματεύεται απολύτως τίποτα με την εργοδοσία. Στόχος της είναι απλά να μας σερβιριστούν τα δυσάρεστα με τέτοιο τρόπο ώστε να προκληθούν οι λιγότεροι δυνατοί κραδασμοί. Ενόψει δε της νέας Επιχειρησιακής Σύμβασης είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα ανασυρθεί η φιλολογία περί «εξορθολογισμού (sic) του μισθολογικού κόστους», «λελογισμένων μειώσεων», «εξομάλυνσης ανισοτήτων» (προς τα κάτω φυσικά) κ.ο.κ.
Το προεδρείο του ΣΥΤΑ, αντί να μένει στη φοβερά εμπνευσμένη… προτροπή προς τους εργαζόμενους σε ατομική βάση «να αξιολογήσουν ενδελεχώς και να αποφασίσουν σύμφωνα με το ατομικό τους συμφέρον», οφείλει να μιλήσει ξεκάθαρα για την εθελούσια και να πει ευθέως αυτά που υπονοεί στην τελευταία του ανακοίνωση. Στην οποία εμφανίζει ένα σκεπτικισμό απέναντι στο πρόγραμμα της εθελούσιας. Το πρόβλημα που έχει όμως είναι ότι, αν το πει αυτό ανοιχτά, θα πρέπει να προτείνει και μια αντίδραση των εργαζομένων σε συλλογικό επίπεδο σ’ αυτήν. Θέλοντας να αποφύγει κάθε σύγκρουση, αρνείται να μπει στη συζήτηση και μένει σε προσωπικές προτροπές, νίπτοντας τα χείρας του, πετώντας την ευθύνη στους εργαζόμενους για ό,τι μέλλει γενέσθαι.
Ο ρόλος ενός συλλόγου εργαζομένων σε κρίσιμες φάσεις σαν αυτή, είναι να βγει μπροστά και να απαιτήσει. Να συσπειρώσει τους εργαζόμενους καλώντας τους, μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις τους, να συναποφασίσουν για την αντίδρασή τους. Και η διοίκηση του ΣΥΤΑ μόνο αυτό δεν κάνει.
Είναι σαφές ότι η εποχή των «έντιμων συμβιβασμών» και των αναίμακτων «αμοιβαία επωφελών» λύσεων έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί και οι προσδοκίες για επαναφορά του συστήματος σε μια προηγούμενη χρονική περίοδο είναι καταδικασμένες να διαψευσθούν. Το «κοινωνικό συμβόλαιο» πάνω στο οποίο βασιζόταν, έχει ήδη προ πολλού ακυρωθεί και οι θεατρινισμοί της ημιθανούς συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας που προσπαθεί να διεκδικήσει ένα ρόλο σε μια συνθήκη όπου δεν προβλέπεται κάτι γι’ αυτή, δεν πρόκειται να το αναβιώσουν. Όσο πιο γρήγορα το πάρουμε απόφαση τόσο πιο γρήγορα θα αναδιοργανώσουμε τις δυνάμεις μας για τις δύσκολες μάχες που έχουμε μπροστά μας.
clip_image001

Η πρόταση που κατέθεσε η Πρόταση Προοπτικής στο ΔΣ ΣΥΕΤΕ 18-19 Οκτώβρη

ΠΡΟΤΑΣΗ ΣΤΟ ΔΣ ΣΥΕΤΕ 18– 19 ΟΚΤΩΒΡΗ

Για να πάνε τα πράγματα αλλιώς
Για την αντεπίθεση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Το επόμενο διάστημα  οι εργαζόμενοι, η νεολαία, ο λαός συνολικά θα βρεθούμε αντιμέτωποι με ένα νέο γύρο επιδρομής στα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, για την κατεδάφισή τους, στα πλαίσια του νέου κύκλου επειγουσών, βίαιων και αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων που έχει δρομολογήσει η κυβέρνηση κατά εντολή κεφαλαίου ΕΕ ΔΝΤ. 

Η σχεδιασμένη αυτή επιδρομή στο όνομα της δεύτερης αξιολόγησης  έρχεται να προστεθεί στο ήδη γκρίζο κοινωνικό τοπίο που έχει διαμορφωθεί από την 6χρονη εφαρμογή των αντεργατικών – αντιλαϊκών μνημονιακών νόμων. Αυτή την περίοδο οι δραματικές συνέπειες από την εφαρμογή των μέτρων και αυτών που ψηφίστηκαν πρόσφατα (ασφαλιστικό – φορολογικό – δάνεια -εκποίηση δημόσιας περιουσίας και επιχειρήσεων και μια σειρά άλλα) συνειδητοποιούνται και βιώνονται όλο και πιο άμεσα στην καθημερινή ζωή από την πλειοψηφία των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Η δραματική  κατάσταση σε υγεία, παιδεία, πρόνοια, κοινωνικές δομές κλπ., με τις χιλιάδες ελλείψεις επιδεινώνεται συνεχώς. Οι απολύσεις από τα χιλιάδες κλεισίματα μικρομεσαίων επιχειρήσεων και επαγγελματιών, η εκτίναξη της ανεργίας, η περαιτέρω φτωχοποίηση από τη φοροεπιδρομή, την ακρίβεια, τις νέες μειώσεις μισθών- μεροκάματων και συντάξεων, η απληρωσιά, κ.α.,  οξύνουν παραπέρα το κοινωνικό ζήτημα. Το βιώνουμε στα σπίτια μας με τις οικογένειές μας, το βιώνουμε στα Καταστήματα με την εμπειρία που μας φέρνει ο κόσμος.
 
Όλα τα στοιχεία που βλέπουν το φως της δημοσιότητας αποδεικνύουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία της εργατικής τάξης, και ιδιαίτερα η νεολαία, ζει με μισθούς πείνας (πχ 1 στους 3 εργαζόμενους λαμβάνει μισθό κάτω από 400 ευρώ). 

Με το πολυνομοσχέδιο τέρας η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προχώρησε στο μεγαλύτερο ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας στη σύγχρονη ιστορία (ΕΥΔΑΠ, ΔΕΗ, λιμάνια, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, Κτιριακές Υποδομές, συγκοινωνίες, Ελληνικό). Μέσα σε λίγους μήνες όλος ο δημόσιος πλούτος μεταφέρθηκε στο υπερταμείο ξεπουλήματος και κατευθείαν στο Μινώταυρο του «δημόσιου» χρέους, για έναν ολόκληρο αιώνα.

Με την δεύτερη αξιολόγηση η κυβέρνηση, η ΕΕ και το ΔΝΤ προχωράνε στην ουσιαστική κατάργηση και του δικαιώματος στην απεργία, στις ομαδικές απολύσεις και στην επέκταση της ελαστικής εργασίας. Μεθοδεύεται αντίστοιχος με της Γαλλίας, αλλά πολύ ευρύτερος σε βάθος και έκταση αλλαγών, εργασιακός νόμος σχετικά με τις συλλογικές συμβάσεις, τις μαζικές απολύσεις και το χτύπημα της δράσης των συνδικάτων. Πρόκειται για κορυφαία βαθιά αντεργατική μεταρρύθμιση για την αναδόμηση του καθεστώτος, όπως αναφέραμε στην ανακοίνωσή μας το Σεπτέμβριο.

Ο νόμος για τα εργασιακά θα καταργεί τα ελάχιστα εναπομείναντα εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα στη ζούγκλα του ιδιωτικού τομέα, αλλά και για τους εργαζόμενους στο δημόσιο στη συνέχεια. Θα περιλαμβάνει βασικά κομβικά ζητήματα του πυρήνα της εργασίας και των σχέσεών της όπως την παραπέρα μείωση των βασικών (και κατ΄ επέκταση σταδιακά όλων) των μισθών (με πολλούς τρόπους), πολύ κάτω από την αξία της εργατικής δύναμης, απογειώνοντας παραπέρα τη σχέση μισθών – κερδών προς όφελος του κεφαλαίου. Αλλά και την πλήρη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, την κατάργηση των συνδικαλιστικών διατάξεων ακόμα και του ν. 1264/1982 και την αντικατάστασή τους από αντιδραστικότερες διατάξεις, με κύριες το χτύπημα στο δικαίωμα της απεργίας και τη θέσπιση της δυνατότητας ανταπεργίας (λοκ άουτ) των εργοδοτών. Επίσης θα προχωρά και θα κατοχυρώνει νομοθετικά όλες τις μορφές γενικευμένης ελαστικής εργασίας, με τη θέσπιση όλων των «νέων» μορφών «μικρό-εργασίας» που ισχύουν στον πυρήνα του ολοκληρωτικού καπιταλισμού και σε μια σειρά χώρες.

Όλα αυτά επιβεβαιώνονται και στην ανακοίνωση της επιτροπής εμπειρογνωμόνων, όσο κι αν θέλει να ρίξει στάχτη στα μάτια των εργαζόμενων ότι δήθεν δεν προτείνει νέα μέτρα, που επικεντρώνει και σε δύο νέα σημεία που μας αφορούν: ακόμα κατώτερο μισθό για τους νέους εργαζόμενους κάτω των 25 ετών (μαθητεία τα 2 πρώτα χρόνια και μισθός σε 80-90% του κανονικού), και δυνατότητα στην επιχείρηση για μείωση ωραρίου εναλλακτικά αντί για απολύσεις, κάτι που θα οδηγήσει όλους τους εργαζομενους στον ιδιωιτκό τομέα σε μια εργασιακή ζούγκλα προς όφελος του εργοδότη.

Πολύ σοβαρό είναι και το μέτωπο των κόκκινων δανείων, με τους τραπεζίτες τοκογλύφους σε συνεργασία με την κυβέρνηση να δρομολογούν την πώληση των δανείων και τους πλειστηριασμούς και της πρώτης κατοικίας για να βελτιώσουν την κερδοφορία των τραπεζών, χωρίς καμία ευνοική μεταχείριση σε ανέργους, εργαζόμενους που έχουν υποστεί τρομερές μειώσεις μισθών, συνταξιούχους. Όλο το νομικό πλαίσιο που έχει στηθεί είναι κομμένο στα μέτρα των τραπεζών (κώδικας δεοντολογίας, νέος ν. Κατσέλη, αλλαγές δικαστικού κώδικα κλπ), θέτει σε τρομερό κίνδυνο τη λαϊκή κατοικία, το λαϊκό εισόδημα με τις κατασχέσεις, με συνέπεια ο λαός που ανακεφαλαιοποίησε τις τράπεζες με δεκάδες δις όλα αυτά τα χρόνια τώρα να χάσει και το σπίτι του ή και το εισόδημά του. Ήδη ξεκίνησαν οι πλειστηριασμοί μικρών σπιτιών, και η ταξική επιλογή των τραπεζών είναι φανερή: δανείζουν τον Μαρινόπουλο με 1,5% επιτόκιο για εκατομμύρια, διαγράφουν δάνεια επιχειρηματικών, ενώ οι όροι των δανείων για τους φτωχούς είναι ληστρικοί για στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια. Γι αυτό τα ψέμματα της κυβέρνησης δεν κάμπτουν το λαϊκό κίνημα που ήδη έχει πρώτες νίκες. Γι αυτό, δρομολογούν και την ασυλία σε στελέχη ΤΧΣ και εταιρειών διαχείρισης δανείων, που θα συμμετάσχουν στο μεγάλο πάρτι.

Ο κλάδος των τραπεζών στο μάτι του κυκλώνα

Οι εξελίξεις στις τράπεζες είναι πολύ σοβαρές όσον αφορά τις εργασιακές σχέσεις των εργαζομένων. Η κλαδική σύμβαση ευνόησε τις εξελίξεις, αφού δεν διασφαλίστηκαν οι θέσεις εργασίας, δεν υπήρξαν αυξήσεις μισθών, δεν λύθηκαν ασφαλιστικά ζητήματα. Όλες οι τράπεζες δρομολογούν μειώσεις θέσεων εργασίας, με προγράμματα δήθεν εθελούσιας, δίνοντας κίνητρα για αποχώρηση σε όλους τους εργαζόμενους, ενώ ελάχιστοι έχουν ώριμα συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Μέσα στο 2016 έχουν αποχωρήσει πάνω από 2000 και σχεδιάζουν να διώξουν  άλλους τόσους . Φορτώνουν όλα τα βάρη στα ασφαλιστικά ταμεία, πολλά από τα οποία κινδυνεύουν με χρεοκοπία. Ταυτόχρονα, επιδιώκουν μείωση εργατικού κόστους με ελαστικές σχέσεις εργασίας, ενώ από την άλλη πλευρά προσλαμβάνονται μεγαλοστελέχη με παχυλούς μισθούς και τα golden boys ζουν και βασιλεύουν σε όλες τις τράπεζες.

Τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν στην Εθνική Τράπεζα. Η εργοδοσία επιδιώκει να μειώσει το εργατικό κόστος, ενώ ξοδεύονται εκατομμύρια λειτουργικού κόστους σε έργα και αναθέσεις. Ο κανονισμός εργασίας παραβιάζεται εδώ και χρόνια (παρότι ο ΣΥΕΤΕ τώρα το ανακάλυψε) καθημερινά με προσλήψεις με αδιαφανή κριτήρια σε διευθύνσεις, τοποθετήσεις συμβούλων σε θέσεις ευθύνης, ενώ μεγαλοστελέχη έρχονται από την αγορά με μισθούς προκλητικούς, με τρανταχτό παράδειγμα την κα Μαραγκουδάκη.  Η Διοίκηση θέλει να διώξει 1000 εργαζόμενους πάση θυσία με μικρό κόστος, με ελάχιστους να βγαίνουν στη σύνταξη, με πιέσεις και κλίμα τρομοκρατίας. Τα ασφαλιστικά ταμεία κινδυνεύουν, ειδικά το Ταμείο Αυτασφάλειας και ο Λογαριασμός Επικούρησης. Ήδη ανακοινώθηκε το κλείσιμο 39 Καταστημάτων με συνέπειες στο προσωπικό των Καταστημάτων αυτών, με το Σύλλογο να σιωπά και να μη φέρει καμιά αντίρρηση. Οι ελαστικές σχέσεις εργασίας αγγίζουν το 20% του προσωπικού, με συνέπεια, αν πετύχει η εθελουσία, η αναλογία να είναι ακόμα μεγαλύτερη. Και στον κανονισμό εξειδικευμένου προσωπικού, δρομολογείται δυσμενής μεταχείριση συναδέλφων από Probank, Fbb, Ethnodata και αχαλίνωτο διευθυντικό δικαίωμα, με τη συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων να θίγεται. Πρέπει να απορριφθεί και να ξανατεθεί συνολικά.
Συνέπειες αρνητικές ζουν και οι συνταξιούχοι της ΕΤΕ, με συνεχείς μειώσεις συντάξεων, με αύξηση φορολόγησης, με κίνδυνο μείωσης της επικουρικής σύνταξης το 2017, με καθυστέρηση στην πληρωμή εφάπαξ και αναμονή της δικαίωσης των συναδέλφων από την άθλια απόφαση του ΤΑΠΕΤΕ το 2013. 

Τι κάνουμε μπροστά σε αυτή την κατάσταση

Κυβέρνηση, Ευρωπαϊκή Ένωση, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προχωράνε σε αυτή την φριχτή πολιτική γιατί όλοι μαζί εξυπηρετούν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και των μονοπωλιακών ομίλων ξένων και ντόπιων, που έχουν ήδη πάρει θέση για να εντείνουν την εκμετάλλευση και να κατασπαράξουν τον δημόσιο πλούτο.  Για αυτό σήμερα  προωθούνται αυτές οι τομές που αφορούν τον πυρήνα της εκμετάλλευσης στη νέα εποχή. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, αλλά και όλα τα κόμματα που ψήφισαν το 3ο μνημόνιο,  είναι βασικός πυλώνας σήμερα στην εφαρμογή όλων αυτών των αντιλαϊκών αντεργατικών πολιτικών και αναδιαρθρώσεων.

Ο αγώνας για να μπλοκαριστούν οι συνεχιζόμενες αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις, να ανατραπούν τα όσα επιβλήθηκαν, για την αντεπίθεση ενός νικηφόρου κινήματος εργατικών λαϊκών αναγκών και δικαιωμάτων, αποτελεί κόμβο, που μπορεί και πρέπει να γίνει σημείο στροφής των εξελίξεων

Οι εργαζόμενοι στις τράπεζες μπορούμε και πρέπει να πιάσουμε το νήμα από την αρχή, κόντρα στην απογοήτευση, την ανάθεση και να εκφραστεί η βουβή αγανάκτηση και οργή.

Να περάσουμε στην αντεπίθεση – Όχι άλλη αναμονή-ανοχή

Ο μόνος δρόμος για να εμποδιστεί και να ανατραπεί η ευρωμνημονιακή κόλαση, δεν είναι άλλος από αυτόν του πραγματικού ανυποχώρητου αγώνα των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, συνολικά του λαού και της νεολαίας.  Δεν μπορούμε να πάμε με μια από τα ίδια.

Αναγκαία προϋπόθεση για αυτό είναι ένα νέο ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, στο περιεχόμενο και τις μορφές του, στις κατευθύνσεις και τους στόχους του, στις δομές και την συγκρότησή του. Είναι ανάγκη για ένα κίνημα που

  • θα ενοποιεί τον κόσμο της εργασίας, με διακλαδική λογική, με αναβαθμισμένους πολιτικο-συνδικαλιστικούς στόχους. 
  •  
     
  • θα θέτει επιθετικά τα ζητήματα και την απάντηση από εργατική και συνολική σκοπιά.

  • δεν θα υποτάσσεται στη λογική του μη χείρον βέλτιστον, στη λογική των μνημονίων.

  • δεν θα δίνει τη μάχη από τη σκοπιά της υπεράσπισης του παλιού, ή της εξαίρεσης των κλάδων από ορισμένα μόνο από τα ακραία μέτρα.

  • θα πάρει οριστικά διαζύγιο από τον αστικοποιημένο – εργοδοτικό  συνδικαλισμό και όλες τις μορφές έκφρασής του.

  • θα στηρίζεται με κοινή δράση, συντονισμό, μαχητικές μορφές αγώνα, πάνω στα αγωνιστικά πρωτοβάθμια σωματεία και επιτροπές αγώνα σε χώρους δουλειάς, αγωνιστικές συλλογικότητες, διαδικασίες βάσης και συνελεύσεων και στον κάθε εργαζόμενο που θέλει να παλέψει για να σταματήσει  και να ανατραπεί αυτή η πολιτική.


Η δική μας πρόταση για τη συνέχεια, κλιμάκωση και προοπτική των αγωνιστικών κινητοποιήσεων στην επόμενη περίοδο.

Η δική μας οπτική φέρνει μπροστά την διεκδίκηση της μόνιμης-σταθερής δουλειάς με δικαιώματα, τη μείωση του χρόνου εργασίας, την αύξηση των μισθών και όλων των αποδοχών για να ζήσουν οι εργαζόμενοι, τη δουλειά για τους ανέργους και όχι μια λογική για αντίσταση στις πιο βάρβαρες πλευρές, αγώνας για κάποια ψίχουλα, για φρένο στην ακραία φτώχεια, για υπεράσπιση κάποιων «κεκτημένων», μη χάσουμε και τα λίγα που έχουμε. Αυτή η λογική μας έχει φέρει ως εδώ. 

Το περιεχόμενο που προβάλλουμε είναι στον αντίποδα της λογικής ενός κινήματος απλής διαμαρτυρίας και διαπραγμάτευσης των θέσεων των εργαζομένων με ηττοπάθεια. Ένα τέτοιο κίνημα δεν μπορεί να μην προβάλει μια συνολική λογική διεξόδου και σύγκρουσης με τα ευρωμνημόνια που αυξάνουν την εκμετάλλευση της εργασίας, προωθούν τη συρρίκνωση,  μέχρι σημείου εξαφάνισης, κάθε κοινωνικής παροχής.
Την κατάργηση όλων των μνημονιακών νόμων. Την σύγκρουση και έξοδο από την φυλακή της ΕΕ και των δημοσιονομικών ευρωσυμφώνων, τον απεγκλωβισμό από την θηλειά του χρέους και τη διαγραφή του, την εθνικοποίηση των  τραπεζών και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο κ.α.

Δεν περιμένουμε πότε θα «νομοθετήσει» εκ νέου η κυβέρνηση. Δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη στους πουλημένους εργοδοτικούς συνδικαλιστές της ΓΣΕΕ-ΟΤΟΕ.


Συγκροτούμε τώρα το ΑΜΕΣΟ ΠΛΑΙΣΙΟ των αγωνιστικών μας κινητοποιήσεων και καλούμε τους συναδέλφους να το πάμε μέχρι τέλους.

Δε συμβιβαζόμαστε στη συνεχή φτωχοποίηση, δεν θα περιμένουμε να έρθει η σειρά μας. 
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ και ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ

Κάλυψη των απωλειών στο εισόδημα. Αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις με  συλλογικές συμβάσεις για όλους,  επαναφορά των δώρων. Μείωση της φορολογίας των εργαζομένων. 

Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Κατάργηση όλων των μορφών ευέλικτης – ελαστικής-μαύρης εργασίας και εντατικοποίησης. Ενιαίες σχέσεις εργασίας, ενιαίες αμοιβές και ενιαίος χρόνος εργασίας. Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας για όλους με πλήρη δικαιώματα.

Άμεση κατάργηση των προκλητικών διακρίσεων σε βάρος της νεολαίας μέχρι 25 χρονών. Ανατροπή του εργασιακού μεσαίωνα.

Να διαγραφούν τώρα όλα τα χρέη του φτωχόκοσμου και των ανέργων στο κράτος και στις αιματοβαμμένες Τράπεζες! Κανένα σπίτι λαϊκής οικογένειας στα χέρια τραπεζίτη.

Κατάργηση των νόμων που διαλύουν την κοινωνική ασφάλιση. Αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν, υποχρεωτική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και κοινωνική ασφάλιση για όλους. Δημόσιος φορέας παραγωγής φαρμάκων για την κάλυψη των υγειονομικών αναγκών του λαού. Να πληρώσουν οι εργοδότες τα οφειλόμενα και τα κλεμμένα στα ταμεία. 

Μαζικές προσλήψεις στις τράπεζες. Οχι στις εθελούσιες απολύσεις. Μείωση του χρόνου εργασίας με 6ωρο τώρα. Για να μειωθεί η ανεργία και να σωθούν τα ταμεία. 

Υπεράσπιση και διεύρυνση της δημόσιας περιουσίας. Αγώνας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση – εμπορευματοποίηση δημόσιων υπηρεσιών και αγαθών (νερό, ρεύμα, συγκοινωνίες, πρόνοια). Άμεση επαναφορά στο δημόσιο όσων επιχειρήσεων ιδιωτικοποιήθηκαν. Κατάργηση του Υπερταμείου ιδιωτικοποιήσεων και αυστηρή τιμωρία σε όσους εμπλακούν στην πώληση έστω και ενός ευρώ από την λαϊκή περιουσία.

Κάτω τα χέρια από την απεργία και το δικαίωμα στο συνδικαλισμό.

Αγωνιζόμαστε για τη διεύρυνση των δημοκρατικών συνδικαλιστικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, όλου του λαού και της νεολαίας.

Ανάγκη τώρα για ανασυγκρότηση του συνδικαλισμού σε όλα τα επίπεδα

Ο ΣΥΕΤΕ επιτέλους να αλλάξει ρότα για να εκφράσει τα δικαιώματά μας. Στη μάχη του ασφαλιστικού ήταν απόντες, ενώ ο κλάδος θίχτηκε, το ίδιο διαφαίνεται και στη μάχη των εργασιακών, με άρνηση για οποιαδήποτε αγωνιστική κινητοποίηση μη διαταραχτούν οι σχέσεις με τη Διοίκηση. 

Η οικονομική του κατάσταση είναι εξαιρετικά κακή εξαιτίας των αποφάσεων της πλειοψηφίας ΔΗΣΥΕ-ΔΑΚΕ-ΔΑΣ, που συνεχίζουν την ίδια πορεία. Έχουμε εδώ και χρόνια υποβάλει προτάσεις για τα οικονομικά του Συλλόγου και τις επαναφέρουμε. 

Οι πανηγυρισμοί για την επιχειρησιακή σύμβαση, που δεν διασφάλισε ούτε από απολύσεις και μειώσεις μισθών, είναι προκλητικοί όταν η τράπεζα έχει εξαπολύσει επίθεση σε όλα τα επίπεδα. Το προεδρείο των 4 παρατάξεων, με αντιδημοκρατική λειτουργία και αποκλεισμό της κίνησής μας ακόμη και από τους συναδέλφους, με κλειστές συναντήσεις με τη Διοίκηση, λειτουργεί ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων στην τράπεζα. 

Απαιτείται κινητοποίηση των ίδιων των εργαζόμενων, σύσταση επιτροπών που έχουν σχεδόν διαλυθεί, σύγκληση γενικών συνελεύσεων, για να οικοδομήσουμε το Σύλλογο που έχουμε ανάγκη. Ενάντια σε σωματείο παραμάγαζο της εργοδοσίας και παρακολουθητή του κυβερνητικού εργοδοτικού συνδικαλισμού, να πάρουμε στα χέρια μας την υπόθεση των δικαιωμάτων μας και συλλογικά να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας.


Συγκεκριμένα

Με βάση το παραπάνω γενικό πλαίσιο στόχων και διεκδικήσεων για το άμεσα επόμενο διάστημα καταθέτουμε στο ΔΣ 18-19 Οκτωβρίου το αγωνιστικό πρόγραμμα δράσης που χρειαζόμαστε. Ήδη, στην κινητοποίηση δεκάδων συνδικαλιστικών οργανώσεων στις 17 Οκτώβρη, ημέρα άφιξης της Τρόικας, δεν συμμετείχαν ΣΥΕΤΕ-ΟΤΟΕ.


1.      Οργανώνουμε μεγάλη καμπάνια ενάντια στη μείωση θέσεων εργασίας στις τράπεζες, τη δρομολόγηση των μαζικών απολύσεων και τις ελαστικές σχέσεις εργασίας . Με αιτήματα  μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας. Μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Καμία διάκριση κατά των νέων εργαζόμενων.
2.    Καλούμε όλα τα σωματεία των τραπεζών και την ΟΤΟΕ μαζί με όλη την κοινωνία να αναλάβουν  ενεργό δράση για τους πλειστηριασμούς και  να οργανώσουν δράσεις για τα χρέη των εργαζομένων σε τράπεζες οργανισμούς κ.λ.π. Ως εργαζόμενοι στις τράπεζες, ανοίγουμε μέτωπο στους εργοδότες και στεκόμαστε στο πλευρό της κοινωνίας, όχι στην απομόνωση που μας οδηγούν ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΟΙ με ανοχή από το ΜΕΤΑ.
3.    Προχωρούμε σε συνελεύσεις σε κάθε νομό ως τέλη Οκτώβρη. Συστήνονται ΕΑΚ στα καταστήματα και στις διευθύνσεις.
4.    Συντονιζόμαστε με τους συνταξιούχους με κοινές δράσεις για τα ασφαλιστικά μας ταμεία και ενάντια στους νόμους που εφαρμόζονται.
5.    Καλούμε όλους τους συναδέλφους στις 20/10 στο αντιφασιστικό αντιπολεμικό αντιιμπεριαλιστικό συλλαλητήριο, όπου καλούν δεκάδες συνδικαλιστικές και κοινωνικές οργανώσεις.
6.    Αποφασίζουμε δυναμική ενέργεια σε κάποιο χώρο ειδικής βαρύτητας αρχές Νοέμβρη.
7.    Προτείνουμε προκήρυξη προειδοποιητικής ΑΠΕΡΓΙΑΣ για τις 10 Νοεμβρίου , ενάντια στο νόμο για εργασιακά, με απεύθυνση σε σωματεία, εργατικά κέντρα, ομοσπονδίες ώστε να πάρει χαρακτηριστικά γενικής προειδοποιητικής απεργίας,  πολύμορφη  κλιμάκωση στη συνέχεια.
8.    Εργατικός εορτασμός του Πολυτεχνείου με συμμετοχή και του δικού μας σωματείου και πλατύ κάλεσμα στους συναδέλφους ενάντια σε παλιές και σημερινές χούντες.
9.    Νέα συνεδρίαση του ΔΣ του Συλλόγου για κλιμάκωση, συντονισμό με αγωνιζόμενους κλάδους.
10. Συμμετοχή σε συντονισμούς ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις (νερό, Ελληνικό, ΔΕΗ κλπ).


ΟΚΤΩΒΡΗΣ 2016
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: e-mail:protasiprooptikis@gmail.com, Ιστοσελίδα:www.protasiprooptikis.blogspot.com